خانه تابستانی

از مهمومی کارول برگشتم. خیلی خیلی خوب بود. اصلن چجوری میشه آدم با آدم های سرتا سر دنیا این همه میتونه حرف بزنه و هم دردی کنه و جک بگه و بخنده و  احساس فاصله نکنه؟ پاسخش ساده است. آبجو.. آبجو، .. یک دل صاف و روحی شاد. من دوست نداشتم برگردم.. من به زور کندم اومدم.  خونه خالیه و نا مرتبه. من خالم و نا مرتبم. من خالی ام و کاش میتونستم گریه کنم. کاش اصلن برگردم برم مهمونی. زود اومدم که این خونه رو تمیز کنم.این خونه نا مرتب نا امن تنها رو  اصلن زندگی چه معنی داره وقتی تنهایی ؟ یک جوری انگار یو روح و رنگ رو ازش میگیرن  من همین جا تصمیم میگیرم که اگه روز های پیریم تنها بودم خیلی متشخصانه  و با قدرت و اراده به زندگیم پایان بدم.  امشب فلورین میگفت من پیر بشم میشینم رو بالکن و به همسایه هام شلیک میکنم! بعد این که ی عالمه باهاشون دعوا کردم!! ترکیدم از خنده من برای چی اصلن دارم اینا رو مینویسم؟  خوب نیستم. حتا دلم برای ۱۴ سالگیم که بابا تازه از جنوب برگشته بود و بنز خریده بود و ما خوشبخت و پولدار بودیم و همش تو ماشینش یا خودش آواز میخوند برامون یا سیما بینا یا نوش آفرین میزاشت تنگ شده. من دلم تنگه 

از وقتی پسره رفته روزهای خیلی مفیدی دارم. کسی نیست که صبح به هوای اون دیر بیام.. ظهر با اون بریم ناهار.. عصر بریم کافه و آخرش هم زود بریم خونه. کسی نیست همه فضای ذهن منو پر کنه و من میفهمم در اطرافم چی میگذاره!  عجیبه. دفه اوله بعد از آشنایمون من تو برلین تنهام. و انگار من رو برگردوندند به روز های آخر دوستیم با سیامک.  احساساتم وافکارم  مثل ادامه یک فیلم یا نوار که استپ شده بود الان به جریان افتاده. حتا خود پسره اندازه اون روز ها دوره ازم!! حس عجیبیه.. ولی زندگیم مفیده. اصلن انگار علافی ممنوع شده. زود میام کار میکنم. ناهار هم رو تنها میخورم و شب دیر میرم. علاقه ای به خوابیدن ندارم و از ۷-۸ صبح بیدارم کلن. همه کارایی که عقب انداخته بودم انجام شد. گزارش کذایی نوشته شد. قرارداد خونه با مستاجر جدید بسته شد(۳ هفته هاست که هی عقب میندازم).  با دوستان و خانواده به طور مبسوط حرف زدم.  ظرف هایی که از هفته قبل جم شده بود و خیلی بو میداد رو شستم!  همه لباس های پراکنده در همه جای خونه رو جم کردم رو تخت! و مهم تر از همه اینکه از کارایی که کردم راضی ام. امشب خونه ورونیکا میریم که گود بای پارتی کن

 این هم تقدیم به پسره که رفته پرتقال و من اینجا تنها شدم. حالا شاید اینو براش بخونم زود برگرده.  روزای سخت نبودن با تو، خلا امید و تجربه کردم داغ دلم که بی تو تازه می شد،  هم نفسم شد سایه ی سردم تورو می دیدم از اون ور ابر ها، که می خوای سر سری از من رد شی   آسمون و بی تو خط خطی کردم، چه جوری می تونی اینقده بد شی چه جوری می تونی اینقده بد شی   سکوت قلبت و بشکن و برگرد،  نزار این فاصله بیشتر از این شه نمی خوام مثل گذشته که رفتی..  دوباره آخر قصه همین شه روزای سخته نبودن با تو، دور نبودنت و خط کشیدم تازه م ی   فهمم اشتباهم این بود  چهره ی عشقم و غلط کشیدم عشق تو دار و نداره دلم بود، اومدی دار و ندارم و بردی بیا سکوتت و بشکن و برگرد، که هنوزم تو دل من نمردی   که هنوزم تو دل من نمردی شعر و آهنگ از محسن یگانه البته غرض فقط آهنگش بود. گفتم غزلش رو هم اینجا بنویسم.  شما هم اینو نخونین برین آهنگش رو گوش کنین.

امروز با بچه ها راجع به گواهینامه راننده گی حرف میزدیم . یکی گفت تو امریکا هزینه اش کمتره نسبت به آلمان.  کلن فک کنم بد نباشه پیگیری کنیم این رو . و موتور سیکلت سواری رو هم .  و هم خونه داشتن خارجی داشتن رو هم . و خریدن روزنامه اینگلیسی و خوندنش (مثلن نیویورک تایمز).. تو این آلمان تو دلم موند روزنامه بخرم بخونم.. بفهمم الان دنیا چه خبره.. این ها الان در سر ماست. مینویسیم که پس فردا یادمون بمونه. پ. مریم، خوبم. متوجهم که همه چی خوبه. متوجهم که خیلی جهان داره بهم حال میده. متوجهم که آدم های خوبی در اطرافم هستند.  پ ۲. یکم بچه جو گیر شده سر این سفر . شما ببخشینش

۱- خبر مهم اینکه بلا خره ما هم مجوز گرفتیم بریم ینگه دنیا رو ببینیم.  معلومه که خوش حالیم. کلی هم برنامه  در این سر ماست. به همه دوستان قول میدم حد اکسر استفاده رو از لحظه لحظه سفر ببریم. قول میدیم که وقت دپ زدن زیاد چس ناله نکنیم. قول میدهیم که دم رفتن خیلی خودمان را آزار ندهیم چرا که میدانیم آدم گهی میشویم در روز های رفتن.  ۲- سفر پراگ خیلی خوب بود، تا الان پراگ قشنگ ترین جای اروپاست به نظر من، (که البته هنوز پاریس رو ندیدم) هم سفر های خوبی هم داشتیم. بعد مدت ها با چند تا آدم خل یک جا افتادیم که هر روز از شدت خنده مارو به زمین مینداختند. سفر اکتشاف های زیادی داشت.. از کنسل شدن هتل مون گرفته در روز رسیدن و ساعت ها گشتن دنبال هتل.. تا رفتن ناگهانی به است* ریپ کلاب و پیاده روی های روزانه و خوابیدن در یک هوستل خیلی خفن که تا وارد میشدی بوی علف از نوع کشیدنی همه جا رو میگرفت. و غذا های جدید و تصمیم ناگهانی من برای رقصیدن با یک عده آدم در خیابان!! من باید سر فرصت بشینم تا فضا از ذهنم پاک نشد یه گزارش کامل همراه با عکس اینجا بنویسم. یادم باشه از ویژه گی های مهم پراگ که تو ذهنم شماره زدم

دارم همچنان گزارش مینویسم. احساس آرامش میکنم وقتی میتونم بدون محدودیت به فرمول هام شماره بدم. یعنی حس پول خرج کردن بدون محدودیت دارم.  

دیروز هیچ کار مفیدی نکردم . نه اینکه نخوام بلکه نمیشد. اصلن هر چی فک میکردم غلط بود. مینوشتم غلط بود..  آخرش کارول گفت من یک ساعت دیگه میام دنبالت بریم شنا. بشین این یک ساعت کار کن. من گفتم بیشتر از کار کردن احتیاج دارم بشینم فک کنم ببینم چرا اینقد غلطه همه چی.. خلاصه من نشستم و خیلی مفید فهمیدم گند از کجاست.  شنا کردیم .. برگشتیم خونه. خسته بودیم زیاد.. تو برنامه ام بود شب یکم کار کنم ولی خیلی خسته بودم..  این شد که زود خوابیدم .. زود که میگم یعنی ۱۲.. یعنی در هفته گذشته همیشه ساعت ۲-۳ خوابیدم.. خلاصه  سب که پا شدم دیدم هم خونه ام تمام شب رو بیدار بوده داشته سریال میدیده.. بدم گفت watch out.. مهمون داریم!! دیدم آقای ساختمون سازی که مدت هاست دارن خونه رو تعمیر میکنن و همه جا رو داربست کشیدن دیگه کم مونده سرش رو بیاره تو خونه سلام کنه.. من پوشیدم که برم مهد کودک.. در ساعت ۸ صبح (خیلی قهرمانم که ۷:۳۰ پا شدم ) بعد هم خونه ام رفت که بخابه..بله آدم وقتی میدونه رییسش نیست اینجوری شب بیداری میکنه تا صبح.. تازه به منم اسرار میکرد بیا از اول با هم بخوابیم ظهر پا شیم!! من تو قطار تصمیم گرفتم که

من یک آدم مو فرفری هستم.  یک آدم کوچیک و بزرگ.  وقتی فکر های احمقانه و ترس ناک و خجالت آور میاد تو ذهنم کوچیک میشم. وقتی عصبانیم و خیلی اکسترمم فکر میکنم کوچیکم..  وقتی خودم رو گم میکنم و میخام تلافیشو سر دیگران در بیارم کوچیکم . گاهی هم بزرگ میشم وقتی دلم تنگ میشه و آرومم احساس میکنم بزرگم. وقتی میتونم بدون ترس ببخشم و بگذرم بزرگم. وقتایی که آدم ها رو دوست دارم بزرگ میشم  راستش وقتی میخام از بزرگ شدنم بنویسم سختمه  بسکه عادت دارم کوچیک باشم.

این پست برای توست.  سما که ۲ بار به من زنگ زدی که یعنی کدوم گوری هستم... و من جواب ندادم.. سلام . خوبی؟ از حال من میپرسی ؟ خوبم. اینجا بهار شده. خیلی بهار شده. اصلن باورت نمیشه که این همه بهار میتونه خودش رو پخش کنه. البته که آدم وقتی ۲۷مین بهار زندگیشو داره میبینه باید بهار رو باور کنه. اما دلیل نمیشه حیرت نکنه. میشه؟ ببین حیرت من از گندگی این گلهاست. هر کدوم قد یه  کف دست بودن.. من برای اینکه تو رو بیارم اینجا پیش خودم برات هی عکس میگیرم . از وقتی بهار شده هوا هم گرم شده، ما میتونیم دوچرخه بازی کنیم. هفته پیش ۲-۳ روز با ۲ چرخه از ایستگاه راه آهن پتسدام تا آفیس رفتم.  پنشنبه  ساعت ۶-۷  هوا بعد از یه  بارون آفتابی شد. خیابون هنوز خیس بود و هوا هنوز یکم سرد بود. من این عکس ها رو وقتی گرفتم که با دوچرخه برمیگشتم.  میبینی چقد گل داده درخت گنده؟ نگفته بودم بهت که من همیشه آرزو داشتم یک درخت مگنولیا ببینم؟ اینم همون درخته که از تو آرزوهای من در اومده. اون گل های گنده بالا هم مال همین درخته. بدش رفتم پارک جنگلی جدید که برا خودم احساس اکتشاف کنم. راستش یکم داشت دیرم میشد..  بدش گفتم خب دفعه ب

۱-امروز به یک بچه که خیلی از جم کناره میگرفت غذا دادم و به هوای عکس موشی که ته بشقابش بود همه غذا شو خورد. وقتی میخورد من حس میکردم تنها مساله مهم تو جهان اینه که این موجود الان گرسنه است و باید سیر بشه و من مث یک وظیفه مهم قااشق رو میزاشتم دهنش. که سیر شدن اون به اندازه یک عالم برام اهمیت دشت. یک حسی بود. از من مهم تر بود اون بچه. اون لحظه دیدم جلوی چشم که چرا برای مامانم مهم بود ما بخوریم.. سیر بشیم.. چرا هنوز زنگ میزنه میگه سر غذا به یادتم..  ۲-به امید اون روز که همه آلمانی ها انگلیسی حرف بزنن. آمین.

امروز با یک شکم چاق رفتم شنا. آدم باید وقتی خیلی چاق شده به خودش بگه باشه من چاق ترین زن جهانم. و پیه این رو به تنش بماله که از همه زشت تره و این باعث بشه دیگه خجالت نکشه. آدم که  میره استخر تازه میفهمه که واقعا قلمبه شده بود پهلو و شکم معنی دارند.  امروز برای چندمین روز پیاپی از نوشتن گزارشی که قراره خیلی مهم باشه  طفره رفتم و تمام ساعت کاریم رو گشتم دنبال هتل های پراگ. بعد الکی گشتم ببینم چه پروازی به کجا ارزون تره. و بعد هم الکی دنباله خونه در محله های مختلف امریکاگشتم و عکس خونه ها رو دیدم.  بعد توماس اومد بهم گفت بخودت فشار نیار نگران خونه نباش. دانشگاه خوده وظیفه داره یه جایی برات پیدا کنه. من خیلی احساس آرامش کردم ک توماس به من قوت قلب داد.  امروز کار خاصی نکردم. یک هتل در پراگ رزرو کردم. بقیه وسلم رو از خونه خودم آوردم اینجا. تصمیم گرفتم ک بعد از شنا چیزی نخورم. بعد از ۲ ساعت مثل یک افسار گسیخته دارم پودینگ شکلاتی میخورم.  سمانه ببین یعنی اون پودینگ های شکلاتی واقین خوبن. خب  من الان کمرم درد گرفته. شکم هم که  پره. خبری هم که  نیست در کل جهان. فکر کردم برم شنا خوب میشم میشینم س

همه جا ساکته، صدایی نمیاد. آقایی که اومد خونه من داره دوران استادیشو میگذرونه. و ساری به دنیا اومده. بینهایت شبیه جواده. چون اصلیتش ترکه.. میترسیدم ازش بپرسم جواد رو میشناسی؟ بعد تخیل کردم جود اینو فرستاده که منو پیدا کنه و کلا مافیاییه مسله ! آقایی که  خونه من رو اجاره کرده اهل شکاره و با دستای خودش ۲۳ تا مرغ و ۲ تا گوزن و ۲ تا سنجاب کشت. حتا سر گوزن رو  با چاقو برید که ذبح هلال باشه. فیلم و عکس همشو نشونم داد. فیلم کشتن گوزن دیدم امشب. بهش  گفتم من اگه همرات میومدم شکار، همه حیوونها روفراری میدادم. از صمیم قلب . آقاهه نماز خوند با صدای بلند. نمیدونم چرا در حضور پسره نماز خوندن یکی منو مضطرب میکرد. اما  در کل آدم آرومی  بود و کلی قصه برا تعریف کردن داشت. حواس آدم به قصه هاش پرت میشه اما آدم تهش هی دلش میخاد انتقام همه پرنده ها  و گوزن ها رو ازش بگیره. امروز صبح رفتم سفارت . سوال ها رو جواب دادم و برگشتم. خیلی دقت کردم قیافم به آدم های خطرناک و اهل ایجاد وحشت شبیه نباشه. خانومه دسته کلیدمو ازم گرفت. آخه در نوشآبه باز کن ازش آویزون بود.. فک کرد من میتونم با اون چشم آدم ها رو در بیارم. آ

سلام  دلم پر از ناهار و بستنی و آب سیب و شکلاته . یعنی هیچ جایی نیست. شده منتظر باشی دست شویی ات بگیره، پسره بی حوصله است. دندونش رو رفته پر کرده. نمیدونه به دکترش اعتماد کنه یا نه.  امروز آخرین نامه ای که منتظرش بودم رسید. البته ۵ شنبه رسیده بود ولی خودش رو تو انبار قایم کرده بود. رفتم اونجا نشستم تا آقای انبار دار پیداش کنه. اینجوری شد که زنگ زدم به دفتر مرکزی پست فلان تو آلمان و اونا گفتن توساختمون خودتون دنبال نامه بگرد. ما تحویلش دادیم.  این اداره انبار یا همون lager  یک جای خاصیه. ی پیشخون بزرگ داره که آدم فکر میکنه ممنوعه بری اونورش. وقتی کار جدی داری میگن بیا اینور. بعد آدم خوشحال میشه که از این مرز رد شده و اجازه داره که بدونه اونور چه خبره. خیلی هیجان انگیزه . تازه پر از لوازم التحریر نوه. من همیشه دلم میخاد ی بار تنهایی برم هر چی دلم میخاد بدزدم.  ها فردا صبح ما میریم سفارت و مصاحبه میشیم. بخشی از ما برای این اتفاق هیجان داره.  بخشی از ما دلش رفته پیش پسره و بیحوصله گی های اون. بخشی از ما هنوز باور نکرده که اون نمیاد باهامون،  امرو باید کلی کار انجام بدم. باید بشینم بنویسم

.. واقعن بهترم. یه  تلفن زدم خونه .   یه عالمه  با مامانم حرف زدم.. گفتم دوستم داره بچه میاره فردا .. گفتم شام میپزم میخورم .. گفتم ناهار رفتم رستوران ایرانی زرشک پلو خوردم با مرغ . گفتم خوبم.. وسط حرف زدن فک کردم چقد از مامانم دورم..  مامانم بخش مهمی از حرفهای دلمو  نمیشنوه که راجع  به پسره  است ..چقد مهم نیست ک نمیتونم حرف های دلم رو بهش بزنم. همه راز هایی ک میتونستم به مامان بگم و اون برام نگه داره.. و میدونم نمیتونه.. هیچ چی رو نمیتونه تو دلش نگه داره . به نقشم ادامه دادم فک کردم مهم اینه ک میشه باهاش الان حرف زد ، بچه ها میخان برن کاشان اردو .. من نگران امنیتشم.. نگران سلامتیشون.. امیدوارم که سالم برن برگردن،  حتا به مامانم نمیتونم بگم دارم میرم سفر. ولی آدم حداقل میتونه با مامانش راجع به حاملگی دوستش و اینجور چیزا حرف بزنه ..  بعد احساس کردم من اطرافیانم رو نزدیکم دارم، احساس امنیت کردم. وسایلم رو که جمع میکردم کتاب زبانم رو گذشتم که  با خودم ببرم.  میدونی این همه شلوغ بازی "رفتن" میکنم هنوز ویزا نگرفتم، هنوز بلیت ندارم. دارم جمع میکنم برم خونه کسی.. که کس دیگه ای بیاد

دارم وسایلم رو جم میکنم. دلم داره از جاش در میاد. انگار یکی داره میمیره باز.  من دوست ندارم اینهمه جام عوض  شه. من از اسباب کشی متنفرم. هر جور تغیری منو میکشه.. حتا یک سفر ساده رفتن هم باز منو دچار دلپیچه میکنه، همه سفر های زندگیم رو با سر درد یا دلپیچه رفتم. حتا اون هایی که توش قرار بود اتفاق خوب بیفته. تو هیجان داشتم.  باز هم سرم گیج میره ،،سفر تفریحی رو هم به زور دوست دارم.   اصلن من آدم اینجوری هستم. دوست ندارم بککنم . یه جا خوندم آدم اگه سه ماه از طرفش دور باشه دیگه نه خودش اون ادمه قبلیه نه طرفش همون آدم سابقه..  همه چی تغییر میکنه. یکی میگفت اصلن خوبه باید تغیر کنه، وقتی از کسی دوری میتونی خودت رو خوب ببینی .. اونو خوب ببینی و اصلن ببینی همه چی رو همینجوری میخواستی ؟ من وقت سفر رفتن به هر بهونه ای متوسل میشم تا بمونم.  امروز حرف بچه داشتن بود.. دوتا از دوستامون دارن  بچه میارن  ، فردا  خانومه  میره بستری بشه که بچه بیاره.. من هم دلم خواست فردا صبح برم بستری بشم که بچه بیارم.. شاید دیگه مجبور نشم اسباب کشی کنم.  آرامش خیلی خوبه. آرامشی که از درک خودت به تو دست میده .. خیلی خوب

یادم باشه حتمن ورزش کنم. فرقی نمیکنه .. دوچرخه سواری و شنا رو دوست دارم . حالا هر چی دیگه هم پیش اومد باز هم..  دلم میخاد یک بچه پیدا کنم یا یک مهد کودک .. یک روزایی تو هفته برم مثلن شنبه ها صبح . که بشه زمان رو تو ساعت بازی با بچه ها متوقف کنم . نمیدونم دیگه چی کار میتونم بکنم که این ۶ ماه دلتنگ نشم، 

اینجوری شد که دیروز وقتی اون پست رو نوشتم رفتم کار کردم.  واسه همین امروز هم احتیاج هست که قبل کار کردن یک پستی بنویسم. (ساعت ۳ بعد ازظهر که صبح رو  علافی کردم و یک ناهار با ایرانی ها خوردم که ۲ ساعت به طول انجامید ) امروز یکم بی حوصله هستم. و یکم سرم درد میگیره و همه میگن چون پسره سرما خورده بود ممکنه تو هم سرما خورده باشی و من لجبازانه جلوی این حرف ایستاده ام . که من قوی هستم و بیدی نیستم که به اینها بلرزم.  دیگه اینکه محاسباتم تموم شده و خوب میشه ازشون یک گزارش بنویسم. کلن کند و گسسته فکر میکنم. هنوز هم قصد ندارم با وجدان کار کنم. اصلن هم. حوصله پسره رو ندارم. حوصله زندگیمو ندارم.  خونه ام رو دادم اجاره. مستاجر جدید از آخر هفته دیگه میاد. خداییش این کامیونیتی ایرانی ها رو باید قدر دونست. همه جور عرضه و تقاضایی توش پیدا میشه.  طبعا مستاجر جدید ایرانیه و من هم ایرانی بودم که از ساکن قبلی خونه رو گرفتم.  هر شب خواب میبینم دارم سفر میکنم.  دوست دارم شادی کنم. کاش امروز طلسم بشکنه و من بعد از ۱ ماه برم استخر. میگم شاد نیستم شما نمیتونین حدشو تصور کنین. احساس میکنم پوسیده شده یک بخش هایی

قول میدم بعد از نوشتن این برم سر درسم.این هفته همش ساعت ۱۲ میرسم سر کار و مستقیم میرم نهار و بعد میام اینجا،. به قول بچه ها بازیگوشی میکنم تا وقت تموم شه.  اما اومدم یک چیز مهمی بگم. که نمیدونم گفتنش خوبه یا نه .. خوب تا فردا معلوم میشه. بعد میگم.  هفته دیگه ۳ شنبه وقت سفارت دارم. کی فکرشو میکرد من ی روز فرم سفارت امریکا رو پر کنم.  نمیگم چه حسی دارم. الان یاد فک فامیلای بابام افتادم که اونجان. سرچ کردم تو اینترنت، فک کنم ۲ ساعت با من فاصله دارند. خوب میشه اگه یک زنگی بزنم. و برم دیدنشون.. اصلن نمیدونم درسته یا نه.. سالهاست ازشون خبر ندارم. اما میدونم اون موقع که ایران بودن خیلی خوب بودن.. هم آدم های خوبی بودن هم رابطه شون با ما خوب بود.  خوش حالم شاید. یک بخش دلم یک حالی میشه وقتی فک میکنم قراره برم .. همه زندگیم. دوست داشتنی هام .. دل کندن ،، برم سر درسم شاید ؟!!ها ؟ غم میگیره وجودم رو وقتی دوباره تنها شدنم رو میبینم.

سریال فرندز تموم شد. آدم وقتی هر شب ۲ -۳ تا اپیزود نگاه میکنه چنان باهاشون تشکیل خانواده میده که  خودش هم باورش نمیشه.. دیده بودم آدم ها هی تو حرف زدنشون مثال میزنن از شخصیت های سریال ها. الان منم شدم اینجوری.. اما چیزی ک میخام بگم این نیست، از وقتی سریال تموم شده یک خلا ای تبعا به وجود اومده ک من هی دارم انکارش میکنم. انگار اصلن مهم نیست که دیگه اون دوستام براشون اتفاق های هیجانی نمیفته .. انگار همشون یهو مردن.. منم اصلن برام مهم نیست . من این واکنش به روی خودم نیاوردن رو جاهای دیگه هم نشون دادم. اصولن هر جا که غم  شدیدی بوده من از احساس کردنش تا جایی ک تونستم طفره رفتم، همین الان هم که غم های روز مره یا جدی اتفاق میفته باز هم خودم رو میزنم به اون راه. امروز داشتم فکر میکردم که بد نیست هر روز ی ۱۰ مین رو اختصاص بدم به خوردن غم هایی که هی قایم میکنمشون ته صندوق .نمیدونم این جوری یکم مسخره به نظر میرسه. میخام مسایلم  رو لیست کنم . اعتماد کردن به من امنیت میده. دوست داشتن به من امنیت میده. امنیت داشتن به من جرات میده..شادی میده.. ترس ه ا م رو محو میکنه .. من فکر میکنم دیگه راه نداره، بای

پست ایدا  رو که خوندم دلم خواست یک مادری بشم که هنوز تمام کودکی خودش رو حفظ کرده ، هنوز زن نشده .. دختر ۲۴ ساله مونده و حالا ی بچه داره..  دوست ندارم سفت بشم . دوست ندارم سخت بشم و هی بکن نکن کنم ، هی به خودم فشار بیش ازحد بیارم یا الکی بار اضافی رو دوشم باشه ..  دلم یک بچه میخاد که به خاطر داشتنش حس نکنم دستام بسته است .. با وجودش هی احساس کسالت و بی حوصلگی و محدود شدن نکنم .. دوستش داشته باشم تا نهایت. دلم میخاد این نا امنی ها تموم بشه تا وقتی اون بیاد.. دیگه دوست دارم که خانواده داشته باشم.یک خانواده واقعی .. دوست دارم واقعن  کاش کسی دست منو میگرفت و از ترس هام منو رد میکرد.. کاش کسی میگفت راهش چیه ..

و من نا امنی ها و تنهایی هایم را در تاریکی کوچه های این شهر قدم میزنم. نا امنی ها.. نا امنی ها .. همه ی نا امنی ها و بی اعتمادی هایم را عنوان از بلوط http://s308409616.onlinehome.us/2011/03/1763.php