امشب نا اميد بودم.. يكي از اطرافيانم تصميم گرفت دنبال كار بگرده و از وقتي تصميم گرفت بيست و چار ساعت داره سرچ ميكنه.. من به خودم ميگم وقتي يكي با اين انرژي تلاش ميكنه احتمال اينكه يكي با سرعت اپلاي كردن من (هر دو هفته يكي) به نتيجه برسه و كار پيدا كنه چقدره.. هي دودوتا چارتا كردم ديدم احتمالش كمه.. خيلي كم.. و تو همين حال ماهو ديدم و ماه حالم رو خوب كرد..
و من نياز دارم كه زندگي رو باور كنم
از ايفون هم متشكرم كه عكس گرفت.. فكر نميكردم كه بشه..
چه ماه قشنگی... نترس دنیا هیچ جا فرار نمیکنه. ماهش و کارش و آسمونش سر جاشه.
ReplyDeleteفقط ما نیاز داریم باورش کنیم.
منم مثل تو
بوس