Monday, January 5, 2015

انگار يكي اين زمان و مكان رو هر روز با مقياس جديدي اندازه ميگيرند

تازه از ايران اومديم . دقيق ميشه دو ماه و نيم ولي من هنوز احساس ميكنم ايران و ادم ها نزديك هستن. بنظرم فاصله ها كوتاهه و همه چيز در يك سطح ارومي قرار داره. ميدونم شيش ماه ديگه دلم خيلي تنگ ميشه و احساس دوري شديد ميكنم انگار فاصله هاي زمين كش مياد و من در دور ترين جاها از ايران قرار ميگيرم. 
دوست دارم ديگه هر شيش ماه بتونم يك هفته كوتاه با اون ها باشم 


at

1 comment:

  1. Maryam's diaryJanuary 9, 2015 at 10:37 AM

    چه عکس قشنگی هست تاتا.... یکیشون انگار خود تویی!

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)
  • پنهان مشو از دلم هر کجایی
    نگران کامپیوترم هستم. حرکات ریقویی از خودش نشون میده. این جوری نبود هیچ وقت. این سگی که تو این خونه هست آدم رو عاشق خودش میکنه بسکه میفهمه !...
  • من هنوز سبزم
    سلام من برگشتم، هنوز شادم، هنوز پوست تنم از خوشی‌ پره، هنوز سردرد خلأ نیومده سراغم، من وارد مرحلهٔ جدیدی شدم که وقتی‌ آدم‌ها برای بار دوم به...
  • (no title)
    امروز منو گول زد، صبح که پا شدم ساعت ۷:۴۰ بود خواستم بخوابم که یهو صدام کرد گفت ببین چقدر آسمون آبیه.. حیف نیس بگیری بخوابی.. بد دیدم راس می...